ໃນບົດຄວາມນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຈະບອກທ່ານເລື່ອງຂອງກ້ອງຖ່າຍຮູບຫລ້າສຸດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ: ກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid ດິຈິຕອນ, ເຊິ່ງປະສົມປະສານເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນກັບ Raspberry Pi.ເພື່ອສ້າງມັນ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເອົາກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid Minute Maker ເກົ່າ, ກໍາຈັດຄວາມລໍາຄານ, ແລະໃຊ້ກ້ອງຖ່າຍຮູບດິຈິຕອນ, ຈໍສະແດງຜົນ E-ink, ເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນແລະເຄື່ອງຄວບຄຸມ SNES ເພື່ອປະຕິບັດການກ້ອງຖ່າຍຮູບແທນທີ່ຈະເປັນອະໄວຍະວະພາຍໃນ.ຢ່າລືມຕິດຕາມຂ້ອຍຢູ່ Instagram (@ade3).
ເຈ້ຍແຜ່ນໜຶ່ງຈາກກ້ອງຖ່າຍຮູບທີ່ມີຮູບຖ່າຍແມ່ນມີຄວາມມະຫັດສະຈັນເລັກນ້ອຍ.ມັນຜະລິດຜົນກະທົບທີ່ຫນ້າຕື່ນເຕັ້ນ, ແລະວິດີໂອໃນຫນ້າຈໍຂອງກ້ອງຖ່າຍຮູບດິຈິຕອນທີ່ທັນສະໄຫມເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຕື່ນເຕັ້ນ.ກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid ເກົ່າເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍໂສກເສົ້າຢູ່ສະເຫມີເພາະວ່າພວກມັນເປັນເຄື່ອງຈັກທີ່ມີການອອກແບບທີ່ດີເລີດ, ແຕ່ເມື່ອຮູບເງົາຖືກຍົກເລີກ, ພວກມັນກາຍເປັນວຽກງານສິລະປະທີ່ຫນ້າເສົ້າໃຈ, ເກັບຂີ້ຝຸ່ນຢູ່ໃນຊັ້ນວາງຫນັງສືຂອງພວກເຮົາ.ຈະເປັນແນວໃດຖ້າທ່ານສາມາດໃຊ້ເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນແທນທີ່ຈະເປັນຟິມທັນທີເພື່ອເອົາຊີວິດໃຫມ່ໃຫ້ກັບກ້ອງຖ່າຍຮູບເກົ່າເຫຼົ່ານີ້?
ໃນເວລາທີ່ມັນງ່າຍສໍາລັບຂ້າພະເຈົ້າເພື່ອເຮັດໃຫ້ມັນ, ບົດຄວາມນີ້ຈະ delve ເຂົ້າໄປໃນລາຍລະອຽດດ້ານວິຊາການຂອງວິທີການຂ້າພະເຈົ້າເຮັດກ້ອງຖ່າຍຮູບ.ຂ້ອຍເຮັດແນວນີ້ເພາະວ່າຂ້ອຍຫວັງວ່າການທົດລອງຂອງຂ້ອຍຈະດົນໃຈບາງຄົນໃຫ້ລອງໂຄງການດ້ວຍຕົນເອງ.ນີ້ບໍ່ແມ່ນການດັດແກ້ທີ່ງ່າຍດາຍ.ໃນຄວາມເປັນຈິງ, ນີ້ອາດຈະເປັນ cracking ກ້ອງຖ່າຍຮູບທີ່ຍາກທີ່ສຸດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເຄີຍພະຍາຍາມ, ແຕ່ຖ້າຫາກວ່າທ່ານຕັດສິນໃຈທີ່ຈະແກ້ໄຂໂຄງການນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຈະພະຍາຍາມໃຫ້ລາຍລະອຽດພຽງພໍຈາກປະສົບການຂອງຂ້າພະເຈົ້າເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ທ່ານຕິດ.
ເປັນຫຍັງຂ້ອຍຄວນເຮັດອັນນີ້?ຫຼັງຈາກຖ່າຍຮູບດ້ວຍກ້ອງຖ່າຍຮູບເຄື່ອງປັ່ນກາເຟຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍຢາກລອງວິທີທີ່ແຕກຕ່າງກັນໜ້ອຍໜຶ່ງ.ຊອກຫາຢູ່ໃນຊຸດກ້ອງຖ່າຍຮູບຂອງຂ້ອຍ, ກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid Minute Maker ທັນທີທັນໃດກະໂດດອອກຈາກຂ້ອຍແລະກາຍເປັນທາງເລືອກທີ່ເຫມາະສົມສໍາລັບການປ່ຽນດິຈິຕອນ.ນີ້ແມ່ນໂຄງການທີ່ສົມບູນແບບສໍາລັບຂ້ອຍເພາະວ່າມັນລວມເອົາບາງສິ່ງທີ່ຂ້ອຍກໍາລັງຫຼີ້ນຢູ່ແລ້ວກັບ: Raspberry Pi, ຈໍສະແດງຜົນ E Ink ແລະເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນ.ເອົາພວກມັນເຂົ້າກັນ, ເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຫຍັງ?ນີ້ແມ່ນເລື່ອງຂອງວິທີການກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid ດິຈິຕອນຂອງຂ້ອຍຖືກສ້າງຂື້ນ…
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນຄົນພະຍາຍາມໂຄງການທີ່ຄ້າຍຄືກັນ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜໄດ້ເຮັດວຽກທີ່ດີທີ່ຈະອະທິບາຍວິທີການເຮັດມັນ.ຂ້ອຍຫວັງວ່າຈະຫຼີກເວັ້ນຄວາມຜິດພາດນີ້.ສິ່ງທ້າທາຍຂອງໂຄງການນີ້ແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ທຸກພາກສ່ວນຕ່າງໆເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ.ກ່ອນທີ່ທ່ານຈະເລີ່ມຕົ້ນຍູ້ທຸກພາກສ່ວນເຂົ້າໄປໃນກໍລະນີ Polaroid, ຂ້າພະເຈົ້າແນະນໍາໃຫ້ທ່ານກະຈາຍທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງອອກໃນຂະນະທີ່ການທົດສອບແລະການຕິດຕັ້ງອົງປະກອບຕ່າງໆທັງຫມົດ.ນີ້ປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ທ່ານປະກອບຄືນໃຫມ່ແລະ disassembling ກ້ອງຖ່າຍຮູບທຸກຄັ້ງທີ່ທ່ານມົນຕີອຸປະສັກ.ຂ້າງລຸ່ມນີ້, ທ່ານສາມາດເບິ່ງພາກສ່ວນທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ແລະເຮັດວຽກທັງຫມົດກ່ອນທີ່ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຈະຖືກ stuffed ເຂົ້າໄປໃນກໍລະນີ Polaroid.
ຂ້ອຍສ້າງວິດີໂອເພື່ອບັນທຶກຄວາມຄືບໜ້າຂອງຂ້ອຍ.ຖ້າທ່ານວາງແຜນທີ່ຈະແກ້ໄຂໂຄງການນີ້, ຫຼັງຈາກນັ້ນທ່ານຄວນເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍວິດີໂອ 32 ນາທີນີ້ເພາະວ່າທ່ານສາມາດເບິ່ງວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງສອດຄ່ອງກັນແລະເຂົ້າໃຈສິ່ງທ້າທາຍທີ່ອາດຈະພົບ.
ນີ້ແມ່ນພາກສ່ວນ ແລະເຄື່ອງມືທີ່ຂ້ອຍໃຊ້.ເມື່ອເວົ້າທຸກຢ່າງ, ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍອາດຈະເກີນ 200 ໂດລາ.ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍອັນໃຫຍ່ຫຼວງແມ່ນ Raspberry Pi (35 ຫາ 75 ໂດລາສະຫະລັດ), ເຄື່ອງພິມ (50 ຫາ 62 ໂດລາສະຫະລັດ), ຈໍພາບ (37 ໂດລາສະຫະລັດ) ແລະກ້ອງຖ່າຍຮູບ (25 ໂດລາສະຫະລັດ).ສ່ວນທີ່ຫນ້າສົນໃຈແມ່ນເຮັດໃຫ້ໂຄງການເປັນຂອງຕົນເອງ, ດັ່ງນັ້ນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງທ່ານຈະແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມໂຄງການທີ່ທ່ານຕ້ອງການທີ່ຈະລວມຫຼືຍົກເວັ້ນ, ຍົກລະດັບຫຼື downgrade.ນີ້ແມ່ນສ່ວນທີ່ຂ້ອຍໃຊ້:
ກ້ອງຖ່າຍຮູບທີ່ຂ້ອຍໃຊ້ແມ່ນກ້ອງຖ່າຍຮູບນາທີ Polaroid.ຖ້າຂ້ອຍເຮັດມັນອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ຂ້ອຍຈະໃຊ້ເຄື່ອງ swing Polaroid ເພາະວ່າໂດຍພື້ນຖານແລ້ວມັນແມ່ນການອອກແບບດຽວກັນ, ແຕ່ກະດານດ້ານຫນ້າຈະງາມກວ່າ.ບໍ່ເຫມືອນກັບກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid ໃຫມ່, ຮູບແບບເຫຼົ່ານີ້ມີພື້ນທີ່ເພີ່ມເຕີມພາຍໃນ, ແລະພວກມັນມີປະຕູຢູ່ດ້ານຫລັງທີ່ຊ່ວຍໃຫ້ທ່ານສາມາດເປີດແລະປິດກ້ອງຖ່າຍຮູບໄດ້, ເຊິ່ງສະດວກຫຼາຍສໍາລັບຄວາມຕ້ອງການຂອງພວກເຮົາ.ເຮັດການລ່າສັດບາງຢ່າງແລະທ່ານຄວນຈະສາມາດຊອກຫາຫນຶ່ງໃນກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid ເຫຼົ່ານີ້ຢູ່ໃນຮ້ານຂາຍວັດຖຸບູຮານຫຼືໃນ eBay.ເຈົ້າອາດຈະສາມາດຊື້ອັນໜຶ່ງໃນລາຄາຕໍ່າກວ່າ 20 ໂດລາ.ຂ້າງລຸ່ມນີ້, ທ່ານສາມາດເບິ່ງ Swinger (ຊ້າຍ) ແລະ Minute Maker (ຂວາ).
ໃນທາງທິດສະດີ, ທ່ານສາມາດນໍາໃຊ້ກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid ໃດສໍາລັບປະເພດຂອງໂຄງການນີ້.ຂ້າພະເຈົ້າຍັງມີກ້ອງຖ່າຍຮູບທີ່ດິນບາງອັນທີ່ມີເຄື່ອງເປົ່າແລະພັບຂຶ້ນ, ແຕ່ປະໂຫຍດຂອງ Swinger ຫຼື Minute Maker ແມ່ນວ່າພວກມັນຖືກເຮັດດ້ວຍພາດສະຕິກແຂງແລະບໍ່ມີພາກສ່ວນເຄື່ອນທີ່ຫຼາຍຍົກເວັ້ນປະຕູຫລັງ.ຂັ້ນຕອນທໍາອິດແມ່ນເພື່ອລອກເອົາຄວາມລໍາຄານທັງຫມົດອອກຈາກກ້ອງຖ່າຍຮູບເພື່ອເຮັດໃຫ້ພື້ນທີ່ສໍາລັບຜະລິດຕະພັນເອເລັກໂຕຣນິກທັງຫມົດຂອງພວກເຮົາ.ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຕ້ອງເຮັດ.ໃນທີ່ສຸດ, ທ່ານຈະເຫັນ pile ຂອງຂີ້ເຫຍື້ອ, ດັ່ງທີ່ສະແດງໃຫ້ເຫັນຂ້າງລຸ່ມນີ້:
ບາງສ່ວນຂອງກ້ອງຖ່າຍຮູບສາມາດເອົາອອກໄດ້ດ້ວຍ pliers ແລະ brute force.ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ຖືກເອົາອອກຈາກກັນ, ດັ່ງນັ້ນທ່ານຈະຕໍ່ສູ້ກັບກາວໃນບາງບ່ອນ.ການເອົາດ້ານຫນ້າຂອງ Polaroid ແມ່ນມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫຼາຍກ່ວາມັນເບິ່ງ.ມີ screws ພາຍໃນແລະເຄື່ອງມືຈໍານວນຫນຶ່ງແມ່ນຈໍາເປັນ.ແນ່ນອນ, ມີພຽງ Polaroid ເທົ່ານັ້ນ.ເຈົ້າອາດຈະສາມາດຖອດມັນດ້ວຍ pliers, ແຕ່ຂ້ອຍຍອມແພ້ແລະບັງຄັບໃຫ້ພວກເຂົາປິດ.ໃນທາງຫລັງ, ຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ຫຼາຍຢູ່ທີ່ນີ້, ແຕ່ຄວາມເສຍຫາຍທີ່ຂ້ອຍເກີດມາສາມາດຖືກສ້ອມແປງດ້ວຍກາວ super.
ເມື່ອທ່ານປະສົບຜົນສໍາເລັດ, ທ່ານຈະຕໍ່ສູ້ກັບພາກສ່ວນທີ່ບໍ່ຄວນຖືກແຍກອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.ເຊັ່ນດຽວກັນ, pliers ແລະ brute force ແມ່ນຕ້ອງການ.ຈົ່ງລະວັງບໍ່ໃຫ້ທໍາລາຍສິ່ງທີ່ເຫັນໄດ້ຈາກພາຍນອກ.
ເລນແມ່ນຫນຶ່ງໃນອົງປະກອບທີ່ຫຍຸ້ງຍາກທີ່ຈະເອົາອອກ.ນອກເຫນືອຈາກການເຈາະຮູໃນແກ້ວ / ພາດສະຕິກແລະ prying ມັນອອກ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຄິດເຖິງວິທີແກ້ໄຂງ່າຍດາຍອື່ນໆ.ຂ້ອຍຕ້ອງການທີ່ຈະຮັກສາຮູບລັກສະນະຂອງເລນໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້ເພື່ອວ່າຄົນເຮົາບໍ່ສາມາດເບິ່ງກ້ອງຖ່າຍຮູບ Raspberry Pi ຂະຫນາດນ້ອຍຢູ່ໃຈກາງຂອງວົງແຫວນສີດໍາບ່ອນທີ່ເລນຖືກແກ້ໄຂກ່ອນ.
ໃນວິດີໂອຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍໄດ້ສະແດງການປຽບທຽບຮູບກ່ອນ ແລະຫຼັງການປຽບທຽບຂອງຮູບ Polaroid, ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າສາມາດເຫັນສິ່ງທີ່ທ່ານຕ້ອງການລຶບອອກຈາກກ້ອງໄດ້.ເອົາໃຈໃສ່ເພື່ອຮັບປະກັນວ່າແຜງດ້ານຫນ້າສາມາດເປີດແລະປິດໄດ້ງ່າຍ.ຄິດວ່າກະດານເປັນການຕົບແຕ່ງ.ໃນກໍລະນີຫຼາຍທີ່ສຸດ, ມັນຈະມີການສ້ອມແຊມຢູ່ໃນສະຖານທີ່, ແຕ່ຖ້າທ່ານຕ້ອງການເຊື່ອມຕໍ່ Raspberry Pi ກັບຈໍພາບແລະແປ້ນພິມ, ທ່ານສາມາດເອົາແຜງດ້ານຫນ້າອອກແລະສຽບໃສ່ແຫຼ່ງພະລັງງານ.ທ່ານສາມາດສະເຫນີການແກ້ໄຂຂອງທ່ານເອງຢູ່ທີ່ນີ້, ແຕ່ຂ້ອຍໄດ້ຕັດສິນໃຈໃຊ້ແມ່ເຫຼັກເປັນກົນໄກໃນການຍຶດກະດານ.Velcro ເບິ່ງຄືວ່າອ່ອນແອເກີນໄປ.screws ແມ່ນຫຼາຍເກີນໄປ.ນີ້ແມ່ນຮູບເຄື່ອນໄຫວສະແດງໃຫ້ເຫັນກ້ອງຖ່າຍຮູບເປີດ ແລະປິດແຜງ:
ຂ້ອຍເລືອກ Raspberry Pi 4 Model B ທີ່ສົມບູນແທນທີ່ຈະເປັນ Pi Zero ທີ່ນ້ອຍກວ່າ.ນີ້ແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງເພື່ອເພີ່ມຄວາມໄວແລະສ່ວນຫນຶ່ງແມ່ນຍ້ອນວ່າຂ້ອຍຂ້ອນຂ້າງໃຫມ່ກັບພາກສະຫນາມ Raspberry Pi, ດັ່ງນັ້ນຂ້ອຍຮູ້ສຶກສະດວກສະບາຍໃນການນໍາໃຊ້ມັນ.ແນ່ນອນ, Pi Zero ຂະຫນາດນ້ອຍກວ່າຈະຫຼິ້ນບາງຂໍ້ໄດ້ປຽບໃນພື້ນທີ່ແຄບຂອງ Polaroid.ການແນະນໍາ Raspberry Pi ແມ່ນເກີນຂອບເຂດຂອງບົດສອນນີ້, ແຕ່ຖ້າທ່ານເປັນຄົນໃຫມ່ໃນ Raspberry Pi, ມີຫຼາຍຊັບພະຍາກອນທີ່ມີຢູ່ນີ້.
ຄໍາແນະນໍາທົ່ວໄປແມ່ນໃຊ້ເວລາບາງເວລາແລະມີຄວາມອົດທົນ.ຖ້າທ່ານມາຈາກພື້ນຫລັງຂອງ Mac ຫຼື PC, ຫຼັງຈາກນັ້ນທ່ານຈະຕ້ອງໃຊ້ເວລາບາງຢ່າງເພື່ອເຮັດຄວາມຄຸ້ນເຄີຍກັບຕົວເອງກັບ nuances ຂອງ Pi.ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ຄຸ້ນເຄີຍກັບເສັ້ນຄໍາສັ່ງແລະຊໍານິຊໍານານບາງທັກສະການຂຽນລະຫັດ Python.ຖ້າສິ່ງນີ້ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ສຶກຢ້ານ (ຂ້ອຍຢ້ານໃນຕອນທໍາອິດ!), ກະລຸນາຢ່າໃຈຮ້າຍ.ຕາບໃດທີ່ທ່ານຍອມຮັບມັນດ້ວຍຄວາມອົດທົນແລະຄວາມອົດທົນ, ທ່ານຈະໄດ້ຮັບມັນ.ການຄົ້ນຫາທາງອິນເຕີເນັດແລະຄວາມອົດທົນສາມາດເອົາຊະນະອຸປະສັກເກືອບທັງຫມົດທີ່ທ່ານພົບ.
ຮູບພາບຂ້າງເທິງສະແດງໃຫ້ເຫັນບ່ອນທີ່ Raspberry Pi ຖືກວາງໄວ້ໃນກ້ອງຖ່າຍຮູບ Polaroid.ທ່ານສາມາດເບິ່ງສະຖານທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ຂອງການສະຫນອງພະລັງງານຢູ່ເບື້ອງຊ້າຍ.ຍັງສັງເກດວ່າເສັ້ນແບ່ງສີຂີ້ເຖົ່າຂະຫຍາຍໄປຕາມຄວາມກວ້າງຂອງການເປີດ.ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ນີ້ແມ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງພິມເອື່ອຍໃສ່ມັນແລະແຍກ Pi ຈາກເຄື່ອງພິມ.ເມື່ອສຽບໃສ່ເຄື່ອງພິມ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງລະມັດລະວັງບໍ່ໃຫ້ທໍາລາຍ pin ຊີ້ໂດຍ pencil ໃນຮູບ.ສາຍສະແດງຜົນເຊື່ອມຕໍ່ກັບ pins ຢູ່ທີ່ນີ້, ແລະປາຍສາຍທີ່ມາພ້ອມກັບຈໍສະແດງຜົນແມ່ນປະມານຫນຶ່ງສ່ວນສີ່ຂອງນິ້ວ.ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງໄດ້ຂະຫຍາຍປາຍຂອງສາຍໄດ້ເລັກນ້ອຍເພື່ອວ່າເຄື່ອງພິມຈະບໍ່ໄດ້ກົດໃສ່ພວກເຂົາ.
Raspberry Pi ຄວນຖືກວາງໄວ້ເພື່ອໃຫ້ດ້ານຂ້າງທີ່ມີພອດ USB ຊີ້ໄປທາງຫນ້າ.ອັນນີ້ອະນຸຍາດໃຫ້ເຊື່ອມຕໍ່ຕົວຄວບຄຸມ USB ຈາກດ້ານໜ້າໂດຍໃຊ້ຕົວອະແດັບເຕີຮູບ L.ເຖິງແມ່ນວ່ານີ້ບໍ່ແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງແຜນການຕົ້ນສະບັບຂອງຂ້ອຍ, ຂ້ອຍຍັງໃຊ້ສາຍ HDMI ຂະຫນາດນ້ອຍຢູ່ດ້ານຫນ້າ.ອັນນີ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍສາມາດປົ່ງອອກມາຈາກແຜງໄດ້ຢ່າງງ່າຍດາຍ ຈາກນັ້ນສຽບຈໍ ແລະແປ້ນພິມໃສ່ Pi.
ກ້ອງຖ່າຍຮູບແມ່ນໂມດູນ Raspberry Pi V2.ຄຸນນະພາບບໍ່ດີເທົ່າກັບກ້ອງຖ່າຍຮູບ HQ ໃຫມ່, ແຕ່ພວກເຮົາບໍ່ມີພື້ນທີ່ພຽງພໍ.ກ້ອງຖ່າຍຮູບແມ່ນເຊື່ອມຕໍ່ກັບ Raspberry Pi ຜ່ານໂບ.ຕັດຮູບາງໆພາຍໃຕ້ເລນທີ່ຜ່ານສາຍໂບໄດ້.ໂບຈະຕ້ອງບິດພາຍໃນກ່ອນທີ່ຈະເຊື່ອມຕໍ່ກັບ Raspberry Pi.
ແຜງດ້ານຫນ້າຂອງ Polaroid ມີພື້ນຜິວຮາບພຽງ, ເຊິ່ງເຫມາະສົມສໍາລັບການຕິດຕັ້ງກ້ອງຖ່າຍຮູບ.ເພື່ອຕິດຕັ້ງມັນ, ຂ້ອຍໃຊ້ tape ສອງດ້ານ.ເຈົ້າຕ້ອງລະວັງຢູ່ດ້ານຫຼັງ ເພາະມີບາງຊິ້ນສ່ວນອີເລັກໂທຣນິກຢູ່ໃນກະດານກ້ອງທີ່ເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການເສຍຫາຍ.ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນໍາໃຊ້ບາງຊິ້ນຂອງ tape ເປັນ spacers ເພື່ອປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ພາກສ່ວນເຫຼົ່ານີ້ຖືກຕີ.
ມີສອງຈຸດທີ່ຄວນສັງເກດໃນຮູບຂ້າງເທິງ, ທ່ານສາມາດເບິ່ງວິທີການເຂົ້າເຖິງພອດ USB ແລະ HDMI.ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນໍາໃຊ້ອະແດບເຕີ USB ຮູບຮ່າງ L ເພື່ອຊີ້ການເຊື່ອມຕໍ່ໄປທາງຂວາ.ສໍາລັບສາຍ HDMI ຢູ່ແຈເບື້ອງຊ້າຍດ້ານເທິງ, ຂ້ອຍໃຊ້ສາຍຂະຫຍາຍ 6 ນິ້ວທີ່ມີຕົວເຊື່ອມຕໍ່ຮູບ L ຢູ່ປາຍອື່ນ.ເຈົ້າສາມາດເຫັນອັນນີ້ດີກວ່າໃນວິດີໂອຂອງຂ້ອຍ.
E Ink ເບິ່ງຄືວ່າເປັນທາງເລືອກທີ່ດີສໍາລັບຈໍພາບເພາະວ່າຮູບພາບແມ່ນຄ້າຍຄືກັນກັບຮູບພາບທີ່ພິມຢູ່ໃນເຈ້ຍໃບຮັບເງິນ.ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ນໍາໃຊ້ Waveshare 4.2 ນິ້ວໂມດູນການສະແດງຫມຶກເອເລັກໂຕຣນິກທີ່ມີ 400 × 300 pixels.
ຫມຶກເອເລັກໂຕຣນິກມີຄຸນນະພາບການປຽບທຽບທີ່ຂ້ອຍມັກ.ມັນຄ້າຍຄືເຈ້ຍ.ມັນເປັນຄວາມພໍໃຈແທ້ໆທີ່ຈະສະແດງຮູບພາບໃນຫນ້າຈໍໂດຍບໍ່ມີພະລັງງານ.ເນື່ອງຈາກວ່າບໍ່ມີແສງເພື່ອພະລັງງານ pixels, ເມື່ອຮູບພາບໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນ, ມັນຈະຢູ່ໃນຫນ້າຈໍ.ນີ້ຫມາຍຄວາມວ່າເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ມີພະລັງງານ, ຮູບພາບຍັງຄົງຢູ່ດ້ານຫລັງຂອງ Polaroid, ເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍເຕືອນວ່າຮູບສຸດທ້າຍທີ່ຂ້ອຍຖ່າຍຮູບແມ່ນຫຍັງ.ຕາມຄວາມຊື່ສັດ, ເວລາທີ່ຈະວາງກ້ອງຖ່າຍຮູບຢູ່ເທິງຊັ້ນວາງປື້ມຂອງຂ້ອຍແມ່ນດົນກວ່າເວລາທີ່ມັນໃຊ້, ດັ່ງນັ້ນຕາບໃດທີ່ກ້ອງຖ່າຍຮູບບໍ່ໄດ້ໃຊ້, ກ້ອງຖ່າຍຮູບເກືອບຈະກາຍເປັນກອບຮູບ, ເຊິ່ງເປັນທາງເລືອກທີ່ດີ.ການປະຫຍັດພະລັງງານແມ່ນບໍ່ສໍາຄັນ.ກົງກັນຂ້າມກັບຈໍສະແດງຜົນທີ່ມີແສງສະຫວ່າງທີ່ບໍລິໂພກພະລັງງານຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ, E Ink ພຽງແຕ່ໃຊ້ພະລັງງານໃນເວລາທີ່ມັນຈໍາເປັນຕ້ອງແຕ້ມໃຫມ່.
ການສະແດງຫມຶກເອເລັກໂຕຣນິກຍັງມີຂໍ້ເສຍ.ສິ່ງທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດແມ່ນຄວາມໄວ.ເມື່ອປຽບທຽບກັບຈໍສະແດງຜົນທີ່ອີງໃສ່ແສງ, ມັນໃຊ້ເວລາພຽງແຕ່ເປີດຫຼືປິດແຕ່ລະ pixels ລວງ.ຂໍ້ເສຍອີກອັນຫນຶ່ງແມ່ນການໂຫຼດຫນ້າຈໍຄືນໃຫມ່.ຈໍພາບ E Ink ທີ່ມີລາຄາແພງກວ່າສາມາດປັບປຸງບາງສ່ວນ, ແຕ່ຕົວແບບລາຄາຖືກກວ່າຈະແຕ້ມຫນ້າຈໍທັງຫມົດຄືນໃຫມ່ທຸກຄັ້ງທີ່ມີການປ່ຽນແປງ.ຜົນກະທົບແມ່ນວ່າຫນ້າຈໍກາຍເປັນສີດໍາແລະສີຂາວ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນຮູບພາບປະກົດຂຶ້ນ upside ລົງກ່ອນທີ່ຮູບພາບໃຫມ່ຈະປາກົດ.ມັນໃຊ້ເວລາພຽງແຕ່ຫນຶ່ງວິນາທີເພື່ອກະພິບ, ແຕ່ເພີ່ມຂຶ້ນ.ໂດຍລວມແລ້ວ, ມັນໃຊ້ເວລາປະມານ 3 ວິນາທີສໍາລັບຫນ້າຈໍສະເພາະນີ້ເພື່ອອັບເດດຈາກເວລາທີ່ກົດປຸ່ມຖືກກົດໄປຫາເວລາທີ່ຮູບພາບປາກົດຢູ່ໃນຫນ້າຈໍ.
ສິ່ງອື່ນທີ່ຄວນຈື່ແມ່ນວ່າ, ບໍ່ເຫມືອນກັບຈໍສະແດງຜົນຄອມພິວເຕີທີ່ສະແດງ desktop ແລະຫນູ, ທ່ານຈໍາເປັນຕ້ອງແຕກຕ່າງກັນກັບການສະແດງ e-ink.ໂດຍພື້ນຖານແລ້ວ, ທ່ານກໍາລັງບອກໃຫ້ຈໍສະແດງຜົນເນື້ອຫາຫນຶ່ງ pixels ໃນເວລາ.ໃນຄໍາສັບຕ່າງໆອື່ນໆ, ນີ້ບໍ່ແມ່ນ plug and play, ທ່ານຕ້ອງການລະຫັດບາງຢ່າງເພື່ອບັນລຸເປົ້າຫມາຍນີ້.ທຸກໆຄັ້ງທີ່ຖ່າຍຮູບ, ຟັງຊັນຂອງການແຕ້ມຮູບໃນຈໍພາບຈະຖືກປະຕິບັດ.
Waveshare ໃຫ້ໄດເວີສໍາລັບການສະແດງຂອງມັນ, ແຕ່ເອກະສານຂອງມັນແມ່ນຂີ້ຮ້າຍ.ວາງແຜນທີ່ຈະໃຊ້ເວລາຕໍ່ສູ້ກັບຈໍພາບກ່ອນທີ່ມັນຈະເຮັດວຽກຢ່າງຖືກຕ້ອງ.ນີ້ແມ່ນເອກະສານຂອງຫນ້າຈໍທີ່ຂ້ອຍໃຊ້.
ຈໍສະແດງຜົນມີ 8 ສາຍ, ແລະທ່ານຈະເຊື່ອມຕໍ່ສາຍເຫຼົ່ານີ້ກັບ pins ຂອງ Raspberry Pi.ໂດຍປົກກະຕິ, ທ່ານສາມາດໃຊ້ສາຍທີ່ມາພ້ອມກັບຈໍສະແດງຜົນເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍ້ອນວ່າພວກເຮົາເຮັດວຽກຢູ່ໃນພື້ນທີ່ແຄບ, ຂ້ອຍຕ້ອງຂະຫຍາຍປາຍສາຍບໍ່ສູງເກີນໄປ.ນີ້ຊ່ວຍປະຢັດພື້ນທີ່ປະມານຫນຶ່ງສ່ວນສີ່ຂອງນິ້ວ.ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າການແກ້ໄຂອີກອັນຫນຶ່ງແມ່ນການຕັດພາດສະຕິກຫຼາຍຈາກເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນ.
ເພື່ອເຊື່ອມຕໍ່ຈໍສະແດງຜົນກັບດ້ານຫລັງຂອງ Polaroid, ທ່ານຈະເຈາະສີ່ຮູ.ຈໍສະແດງຜົນມີຮູສໍາລັບການຕິດຕັ້ງຢູ່ໃນມຸມ.ວາງຈໍສະແດງຜົນໃນສະຖານທີ່ທີ່ຕ້ອງການ, ໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າອອກຈາກພື້ນທີ່ຂ້າງລຸ່ມນີ້ເພື່ອເປີດເຜີຍເຈ້ຍໃບຮັບ, ຫຼັງຈາກນັ້ນໃຫ້ເຄື່ອງຫມາຍແລະເຈາະສີ່ຮູ.ຫຼັງຈາກນັ້ນ, ໃຫ້ແຫນ້ນຫນ້າຈໍຈາກດ້ານຫລັງ.ຈະມີຊ່ອງຫວ່າງ 1/4 ນິ້ວລະຫວ່າງດ້ານຫຼັງຂອງ Polaroid ແລະດ້ານຫລັງຂອງຈໍພາບ.
ທ່ານອາດຈະຄິດວ່າການສະແດງຫມຶກເອເລັກໂຕຣນິກແມ່ນມີບັນຫາຫຼາຍກ່ວາມັນມີມູນຄ່າ.ເຈົ້າອາດຈະຖືກຕ້ອງ.ຖ້າທ່ານກໍາລັງຊອກຫາທາງເລືອກທີ່ງ່າຍດາຍກວ່າ, ທ່ານອາດຈະຕ້ອງຊອກຫາຈໍສີຂະຫນາດນ້ອຍທີ່ສາມາດເຊື່ອມຕໍ່ຜ່ານພອດ HDMI.ຂໍ້ເສຍແມ່ນວ່າເຈົ້າຈະເບິ່ງ desktop ຂອງລະບົບປະຕິບັດການ Raspberry Pi ຕະຫຼອດເວລາ, ແຕ່ປະໂຫຍດແມ່ນທ່ານສາມາດສຽບມັນແລະໃຊ້ມັນໄດ້.
ທ່ານອາດຈະຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ທົບທວນຄືນວິທີການເຮັດວຽກຂອງເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນ.ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ໃຊ້ຫມຶກ.ແທນທີ່ຈະ, ເຄື່ອງພິມເຫຼົ່ານີ້ໃຊ້ເຈ້ຍຄວາມຮ້ອນ.ຂ້ອຍບໍ່ແນ່ໃຈວ່າເຈ້ຍຖືກສ້າງຂື້ນແນວໃດ, ແຕ່ເຈົ້າສາມາດຄິດວ່າມັນເປັນຮູບແຕ້ມທີ່ມີຄວາມຮ້ອນ.ເມື່ອຄວາມຮ້ອນເຖິງ 270 ອົງສາຟາເຣນຮາຍ, ພື້ນທີ່ສີດໍາຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນ.ຖ້າມ້ວນເຈ້ຍຮ້ອນພໍ, ມັນຈະປ່ຽນເປັນສີດໍາຫມົດ.ປະໂຫຍດທີ່ໃຫຍ່ທີ່ສຸດຢູ່ທີ່ນີ້ແມ່ນບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງໃຊ້ຫມຶກ, ແລະເມື່ອປຽບທຽບກັບຮູບເງົາ Polaroid ທີ່ແທ້ຈິງ, ບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງມີປະຕິກິລິຍາເຄມີທີ່ສັບສົນ.
ຍັງມີຂໍ້ເສຍຂອງການໃຊ້ເຈ້ຍຄວາມຮ້ອນ.ແນ່ນອນ, ທ່ານພຽງແຕ່ສາມາດເຮັດວຽກເປັນສີດໍາແລະສີຂາວ, ໂດຍບໍ່ມີສີ.ເຖິງແມ່ນວ່າຢູ່ໃນລະດັບສີດໍາແລະສີຂາວ, ບໍ່ມີຮົ່ມຂອງສີຂີ້ເຖົ່າ.ທ່ານຕ້ອງແຕ້ມຮູບຢ່າງສົມບູນດ້ວຍຈຸດສີດໍາ.ໃນເວລາທີ່ທ່ານພະຍາຍາມທີ່ຈະໄດ້ຮັບຄຸນນະພາບຫຼາຍເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້ຈາກຈຸດເຫຼົ່ານີ້, ທ່ານ inevitably ຕົກເຂົ້າໄປໃນ dilemma ຂອງຄວາມເຂົ້າໃຈ jitter.ຄວນເອົາໃຈໃສ່ເປັນພິເສດຕໍ່ລະບົບສູດການຄິດໄລ່ Floyd-Steinberg.ຂ້ອຍຈະປ່ອຍໃຫ້ເຈົ້າຍ່າງອອກຈາກກະຕ່າຍໂຕນັ້ນເອງ.
ເມື່ອທ່ານພະຍາຍາມໃຊ້ການຕັ້ງຄ່າຄວາມຄົມຊັດແລະເຕັກນິກການບິດເບືອນທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ທ່ານຈະໄດ້ພົບກັບເສັ້ນດ່າງຍາວຂອງຮູບຢ່າງແນ່ນອນ.ນີ້ແມ່ນສ່ວນໜຶ່ງຂອງຮູບເຊວຟີຫຼາຍອັນທີ່ຂ້ອຍໄດ້ໃຫ້ກຽດໃນຜົນພາບທີ່ເໝາະສົມ.
ສ່ວນບຸກຄົນ, ຂ້າພະເຈົ້າມັກຮູບລັກສະນະຂອງຮູບພາບທີ່ dithered.ໃນເວລາທີ່ເຂົາເຈົ້າສອນພວກເຮົາວິທີການທາສີໂດຍຜ່ານການ stippling, ມັນເຕືອນຂ້າພະເຈົ້າກ່ຽວກັບຫ້ອງຮຽນສິລະປະຄັ້ງທໍາອິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.ມັນເປັນການເບິ່ງທີ່ເປັນເອກະລັກ, ແຕ່ມັນແຕກຕ່າງຈາກ gradation ກ້ຽງຂອງການຖ່າຍຮູບສີດໍາແລະສີຂາວທີ່ພວກເຮົາໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມເພື່ອຊື່ນຊົມ.ຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າເລື່ອງນີ້ເພາະວ່າກ້ອງຖ່າຍຮູບນີ້ deviates ຈາກປະເພນີແລະຮູບພາບທີ່ເປັນເອກະລັກທີ່ມັນຜະລິດຄວນຈະຖືກຖືວ່າເປັນ "ຫນ້າທີ່" ຂອງກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ບໍ່ແມ່ນ "bug".ຖ້າພວກເຮົາຕ້ອງການຮູບພາບຕົ້ນສະບັບ, ພວກເຮົາສາມາດໃຊ້ກ້ອງຖ່າຍຮູບຜູ້ບໍລິໂພກອື່ນໆໃນຕະຫຼາດແລະປະຫຍັດເງິນຈໍານວນຫນຶ່ງໃນເວລາດຽວກັນ.ຈຸດຢູ່ທີ່ນີ້ແມ່ນເພື່ອເຮັດບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ເປັນເອກະລັກ.
ໃນປັດຈຸບັນທີ່ທ່ານເຂົ້າໃຈການພິມຄວາມຮ້ອນ, ໃຫ້ເວົ້າກ່ຽວກັບເຄື່ອງພິມ.ເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນທີ່ຂ້ອຍໃຊ້ແມ່ນຊື້ຈາກ Adafruit.ຂ້ອຍຊື້ “ຊຸດເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນ Mini Thermal Receipt Starter” ຂອງເຂົາເຈົ້າ, ແຕ່ເຈົ້າສາມາດຊື້ມັນແຍກຕ່າງຫາກຖ້າຈໍາເປັນ.ໃນທາງທິດສະດີ, ທ່ານບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຊື້ແບດເຕີລີ່, ແຕ່ທ່ານອາດຈະຕ້ອງການຕົວແປງໄຟເພື່ອໃຫ້ທ່ານສາມາດສຽບໃສ່ຝາໃນລະຫວ່າງການທົດສອບ.ສິ່ງທີ່ດີອີກອັນຫນຶ່ງແມ່ນວ່າ Adafruit ມີບົດສອນທີ່ດີທີ່ຈະໃຫ້ທ່ານຫມັ້ນໃຈວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຈະດໍາເນີນໄປເປັນປົກກະຕິ.ເລີ່ມຈາກນີ້.
ຂ້ອຍຫວັງວ່າເຄື່ອງພິມສາມາດເຫມາະກັບ Polaroid ໂດຍບໍ່ມີການປ່ຽນແປງໃດໆ.ແຕ່ມັນໃຫຍ່ເກີນໄປ, ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຈະຕ້ອງຕັດກ້ອງ ຫຼືຕັດເຄື່ອງພິມອອກ.ຂ້ອຍເລືອກທີ່ຈະປັບປຸງເຄື່ອງພິມໃຫມ່ເພາະວ່າສ່ວນຫນຶ່ງຂອງການອຸທອນຂອງໂຄງການແມ່ນເພື່ອຮັກສາຮູບລັກສະນະຂອງ Polaroid ໃຫ້ຫຼາຍເທົ່າທີ່ເປັນໄປໄດ້.Adafruit ຍັງຂາຍເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນໂດຍບໍ່ມີກ່ອງ.ນີ້ຊ່ວຍປະຢັດພື້ນທີ່ບາງແລະສອງສາມໂດລາ, ແລະຕອນນີ້ຂ້ອຍຮູ້ວ່າທຸກຢ່າງເຮັດວຽກແນວໃດ, ຂ້ອຍອາດຈະໃຊ້ມັນໃນຄັ້ງຕໍ່ໄປທີ່ຂ້ອຍສ້າງບາງສິ່ງບາງຢ່າງເຊັ່ນນີ້.ຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ນີ້ຈະນໍາເອົາສິ່ງທ້າທາຍໃຫມ່, ຄືວິທີການກໍານົດວິທີການຖືມ້ວນເຈ້ຍ.ໂຄງການດັ່ງກ່າວແມ່ນທັງຫມົດກ່ຽວກັບການປະນີປະນອມແລະການທ້າທາຍຂອງການເລືອກທີ່ຈະແກ້ໄຂ.ທ່ານສາມາດເບິ່ງຂ້າງລຸ່ມນີ້ຮູບພາບມຸມທີ່ຕ້ອງການໄດ້ຮັບການຕັດເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງພິມເຫມາະ.ການຕັດນີ້ຍັງຈະຕ້ອງເກີດຂຶ້ນຢູ່ເບື້ອງຂວາ.ເມື່ອຕັດ, ກະລຸນາລະມັດລະວັງເພື່ອຫຼີກເວັ້ນການສາຍຂອງເຄື່ອງພິມແລະອຸປະກອນເອເລັກໂຕຣນິກພາຍໃນ.
ບັນຫາຫນຶ່ງກັບເຄື່ອງພິມ Adafruit ແມ່ນວ່າຄຸນນະພາບແຕກຕ່າງກັນໄປຕາມແຫຼ່ງພະລັງງານ.ພວກເຂົາແນະນໍາໃຫ້ໃຊ້ການສະຫນອງພະລັງງານ 5v.ມັນມີປະສິດທິພາບ, ໂດຍສະເພາະສໍາລັບການພິມຂໍ້ຄວາມ.ບັນຫາແມ່ນວ່າເມື່ອທ່ານພິມຮູບພາບ, ພື້ນທີ່ສີດໍາມີແນວໂນ້ມທີ່ຈະສະຫວ່າງກວ່າ.ພະລັງງານທີ່ຕ້ອງການເພື່ອໃຫ້ຄວາມຮ້ອນຂອງຄວາມກວ້າງທັງຫມົດຂອງກະດາດແມ່ນຫຼາຍກ່ວາໃນເວລາທີ່ພິມຂໍ້ຄວາມ, ດັ່ງນັ້ນພື້ນທີ່ສີດໍາອາດຈະກາຍເປັນສີຂີ້ເຖົ່າ.ມັນຍາກທີ່ຈະຈົ່ມ, ເຄື່ອງພິມເຫຼົ່ານີ້ບໍ່ໄດ້ຖືກອອກແບບມາເພື່ອພິມຮູບພາບ.ເຄື່ອງພິມບໍ່ສາມາດສ້າງຄວາມຮ້ອນພຽງພໍໃນທົ່ວຄວາມກວ້າງຂອງເຈ້ຍໃນແຕ່ລະຄັ້ງ.ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພະຍາຍາມສາຍໄຟອື່ນໆທີ່ມີຜົນຜະລິດທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ບໍ່ປະສົບຜົນສໍາເລັດຫຼາຍ.ສຸດທ້າຍ, ໃນກໍລະນີໃດກໍ່ຕາມ, ຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງໃຊ້ແບດເຕີລີ່ເພື່ອພະລັງງານມັນ, ດັ່ງນັ້ນຂ້ອຍໄດ້ຍົກເລີກການທົດລອງສາຍໄຟ.ໂດຍບໍ່ຄາດຄິດ, ແບດເຕີຣີ້ສາກໄຟ 7.4V 850mAh Li-PO ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເລືອກເຮັດໃຫ້ການພິມຜົນຂອງແຫຼ່ງພະລັງງານທັງຫມົດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ທົດສອບຊ້ໍາທີ່ສຸດ.
ຫຼັງຈາກການຕິດຕັ້ງເຄື່ອງພິມເຂົ້າໄປໃນກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ຕັດຮູພາຍໃຕ້ຈໍພາບເພື່ອໃຫ້ສອດຄ່ອງກັບກະດາດທີ່ອອກມາຈາກເຄື່ອງພິມ.ເພື່ອຕັດເຈ້ຍໃບຮັບເງິນ, ຂ້ອຍໃຊ້ແຜ່ນໃບຂອງເຄື່ອງຕັດ tape ການຫຸ້ມຫໍ່ເກົ່າ.
ນອກເຫນືອໄປຈາກຜົນຜະລິດສີດໍາຂອງຈຸດ, ຂໍ້ເສຍອີກອັນຫນຶ່ງແມ່ນ banding.ເມື່ອໃດທີ່ເຄື່ອງພິມຢຸດຊົ່ວຄາວເພື່ອຕິດຕາມຂໍ້ມູນທີ່ຖືກປ້ອນ, ມັນຈະມີຊ່ອງຫວ່າງເລັກນ້ອຍເມື່ອມັນເລີ່ມພິມອີກຄັ້ງ.ໃນທາງທິດສະດີ, ຖ້າທ່ານສາມາດກໍາຈັດ buffer ແລະປ່ອຍໃຫ້ນ້ໍາຂໍ້ມູນຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງເຂົ້າໄປໃນເຄື່ອງພິມ, ທ່ານສາມາດຫຼີກເວັ້ນຊ່ອງຫວ່າງນີ້.ແທ້ຈິງແລ້ວ, ນີ້ເບິ່ງຄືວ່າເປັນທາງເລືອກ.ເວັບໄຊທ໌ Adafruit ກ່າວເຖິງ pushpins ທີ່ບໍ່ມີເອກະສານຢູ່ໃນເຄື່ອງພິມ, ເຊິ່ງສາມາດຖືກນໍາໃຊ້ເພື່ອຮັກສາສິ່ງຕ່າງໆ.ຂ້ອຍບໍ່ໄດ້ທົດສອບນີ້ເພາະວ່າຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າມັນເຮັດວຽກແນວໃດ.ຖ້າທ່ານແກ້ໄຂບັນຫານີ້, ກະລຸນາແບ່ງປັນຄວາມສໍາເລັດຂອງທ່ານກັບຂ້ອຍ.ນີ້ແມ່ນຊຸດຂອງ selfies ອື່ນທີ່ທ່ານສາມາດເຫັນໄດ້ຊັດເຈນແຖບ.
ມັນໃຊ້ເວລາ 30 ວິນາທີເພື່ອພິມຮູບ.ນີ້ແມ່ນວິດີໂອຂອງເຄື່ອງພິມແລ່ນ, ດັ່ງນັ້ນທ່ານສາມາດຮູ້ສຶກວ່າມັນໃຊ້ເວລາດົນປານໃດເພື່ອພິມຮູບພາບ.ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າສະຖານະການນີ້ອາດຈະເພີ່ມຂຶ້ນຖ້າຫາກວ່າການ hack Adafruit ຖືກນໍາໃຊ້.ຂ້າພະເຈົ້າສົງໃສວ່າໄລຍະເວລາລະຫວ່າງການພິມແມ່ນຊັກຊ້າ, ເຊິ່ງປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເຄື່ອງພິມເກີນຄວາມໄວຂອງ buffer ຂໍ້ມູນ.ຂ້ອຍເວົ້າເລື່ອງນີ້ເພາະວ່າຂ້ອຍອ່ານວ່າຄວາມກ້າວຫນ້າຂອງເຈ້ຍຕ້ອງຖືກ synchronized ກັບຫົວເຄື່ອງພິມ.ຂ້ອຍອາດຈະຜິດ.
ຄືກັນກັບຈໍສະແດງຜົນ E-ink, ມັນຕ້ອງໃຊ້ຄວາມອົດທົນເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຄື່ອງພິມເຮັດວຽກໄດ້.ໂດຍບໍ່ມີໄດເວີການພິມ, ຕົວຈິງແລ້ວທ່ານກໍາລັງໃຊ້ລະຫັດເພື່ອສົ່ງຂໍ້ມູນໂດຍກົງໄປຫາເຄື່ອງພິມ.ເຊັ່ນດຽວກັນ, ຊັບພະຍາກອນທີ່ດີທີ່ສຸດອາດຈະເປັນເວັບໄຊທ໌ຂອງ Adafruit.ລະຫັດໃນບ່ອນເກັບມ້ຽນ GitHub ຂອງຂ້ອຍຖືກດັດແປງຈາກຕົວຢ່າງຂອງພວກເຂົາ, ດັ່ງນັ້ນຖ້າທ່ານພົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ເອກະສານຂອງ Adafruit ຈະເປັນທາງເລືອກທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງທ່ານ.
ນອກເຫນືອຈາກຄວາມໄດ້ປຽບຂອງ nostalgic ແລະ retro, ປະໂຫຍດຂອງຕົວຄວບຄຸມ SNES ແມ່ນວ່າມັນໃຫ້ຂ້ອຍມີການຄວບຄຸມບາງຢ່າງທີ່ຂ້ອຍບໍ່ຈໍາເປັນຕ້ອງຄິດຫຼາຍ.ຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງໄດ້ສຸມໃສ່ການເອົາກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ເຄື່ອງພິມ, ແລະຕິດຕາມກວດກາເຮັດວຽກຮ່ວມກັນ, ແລະມີຕົວຄວບຄຸມທີ່ມີຢູ່ກ່ອນແລ້ວທີ່ສາມາດວາງແຜນຫນ້າທີ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ໄວເພື່ອເຮັດໃຫ້ສິ່ງຕ່າງໆງ່າຍຂຶ້ນ.ນອກຈາກນັ້ນ, ຂ້ອຍມີປະສົບການໃຊ້ຕົວຄວບຄຸມກ້ອງ Coffee Stirrer ຂອງຂ້ອຍແລ້ວ, ດັ່ງນັ້ນຂ້ອຍສາມາດເລີ່ມຕົ້ນໄດ້ງ່າຍໆ.
ຕົວຄວບຄຸມດ້ານຫຼັງແມ່ນເຊື່ອມຕໍ່ຜ່ານສາຍ USB.ເພື່ອຖ່າຍຮູບ, ໃຫ້ກົດປຸ່ມ A.ເພື່ອພິມຮູບ, ກົດປຸ່ມ B.ເພື່ອລຶບຮູບ, ກົດປຸ່ມ X.ເພື່ອລ້າງຈໍສະແດງຜົນ, ຂ້ອຍສາມາດກົດປຸ່ມ Y.ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ໃຊ້ປຸ່ມເລີ່ມຕົ້ນ / ເລືອກຫຼືປຸ່ມຊ້າຍ / ຂວາຢູ່ທາງເທິງ, ສະນັ້ນຖ້າຫາກວ່າຂ້າພະເຈົ້າມີແນວຄວາມຄິດໃຫມ່ໃນອະນາຄົດ, ພວກເຂົາເຈົ້າຍັງສາມາດນໍາໃຊ້ສໍາລັບຄຸນນະສົມບັດໃຫມ່.
ສໍາລັບປຸ່ມລູກສອນ, ປຸ່ມຊ້າຍແລະຂວາຂອງປຸ່ມກົດຈະວົງຈອນຜ່ານຮູບພາບທັງຫມົດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຖ່າຍ.ການກົດຂຶ້ນບໍ່ໄດ້ດໍາເນີນການໃດໆໃນປັດຈຸບັນ.ການກົດຈະເລື່ອນເຈ້ຍຂອງເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນ.ນີ້ແມ່ນສະດວກຫຼາຍຫຼັງຈາກການພິມຮູບ, ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງການທີ່ຈະຖົ່ມເຈ້ຍອອກຫຼາຍກ່ອນທີ່ຈະຈີກມັນອອກ.ຮູ້ວ່າເຄື່ອງພິມແລະ Raspberry Pi ກໍາລັງຕິດຕໍ່ກັນ, ນີ້ແມ່ນການທົດສອບໄວ.ຂ້ອຍກົດ, ແລະເມື່ອຂ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງກະດາດ, ຂ້ອຍຮູ້ວ່າແບດເຕີຣີຂອງເຄື່ອງພິມຍັງສາກໄຟຢູ່ແລະພ້ອມໃຊ້.
ຂ້ອຍໄດ້ໃຊ້ແບດເຕີຣີສອງອັນໃນກ້ອງຖ່າຍຮູບ.ອັນໜຶ່ງໃຫ້ພະລັງງານ Raspberry Pi ແລະອີກອັນໜຶ່ງໃຫ້ພະລັງງານແກ່ເຄື່ອງພິມ.ໃນທາງທິດສະດີ, ທ່ານທັງຫມົດສາມາດດໍາເນີນການກັບການສະຫນອງພະລັງງານດຽວກັນ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຄິດວ່າທ່ານມີພະລັງງານພຽງພໍທີ່ຈະແລ່ນເຄື່ອງພິມໄດ້ຢ່າງເຕັມສ່ວນ.
ສໍາລັບ Raspberry Pi, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊື້ຫມໍ້ໄຟຂະຫນາດນ້ອຍທີ່ສຸດທີ່ຂ້ອຍສາມາດຊອກຫາໄດ້.ນັ່ງຢູ່ພາຍໃຕ້ Polaroid, ພວກມັນສ່ວນໃຫຍ່ຖືກເຊື່ອງໄວ້.ຂ້ອຍບໍ່ມັກຄວາມຈິງທີ່ວ່າສາຍໄຟຕ້ອງຂະຫຍາຍຈາກດ້ານຫນ້າໄປຫາຮູກ່ອນທີ່ຈະເຊື່ອມຕໍ່ກັບ Raspberry Pi.ບາງທີເຈົ້າສາມາດຊອກຫາວິທີບີບແບດເຕີລີ່ອື່ນໃນ Polaroid, ແຕ່ບໍ່ມີພື້ນທີ່ຫຼາຍ.ຂໍ້ເສຍຂອງການໃສ່ແບດເຕີລີ່ພາຍໃນແມ່ນທ່ານຕ້ອງເປີດຝາຫລັງເພື່ອເປີດແລະປິດອຸປະກອນ.ພຽງແຕ່ຖອດແບັດເຕີຣີອອກເພື່ອປິດກ້ອງ, ເຊິ່ງເປັນທາງເລືອກທີ່ດີ.
ຂ້ອຍໃຊ້ສາຍ USB ທີ່ມີປຸ່ມເປີດ/ປິດຈາກ CanaKit.ຂ້ອຍອາດຈະງາມເກີນໄປສໍາລັບຄວາມຄິດນີ້.ຂ້ອຍຄິດວ່າ Raspberry Pi ສາມາດເປີດ ແລະ ປິດໄດ້ດ້ວຍປຸ່ມນີ້ເທົ່ານັ້ນ.ໃນຄວາມເປັນຈິງ, disconnecting USB from the battery is just as easy.
ສໍາລັບເຄື່ອງພິມ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ຫມໍ້ໄຟ Li-PO 850mAh rechargeable.ແບດເຕີຣີແບບນີ້ມີສອງສາຍອອກມາຈາກມັນ.ອັນຫນຶ່ງແມ່ນຜົນຜະລິດແລະອີກອັນຫນຶ່ງແມ່ນ charger.ເພື່ອບັນລຸ "ການເຊື່ອມຕໍ່ໄວ" ຢູ່ທີ່ຜົນຜະລິດ, ຂ້ອຍຕ້ອງປ່ຽນຕົວເຊື່ອມຕໍ່ດ້ວຍຕົວເຊື່ອມຕໍ່ 3 ສາຍທົ່ວໄປ.ນີ້ແມ່ນສິ່ງຈໍາເປັນເພາະວ່າຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະເອົາເຄື່ອງພິມອອກທັງຫມົດທຸກຄັ້ງທີ່ຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງຕັດສາຍໄຟ.ມັນຈະເປັນການດີກວ່າທີ່ຈະປ່ຽນຢູ່ທີ່ນີ້, ແລະຂ້ອຍອາດຈະປັບປຸງມັນໃນອະນາຄົດ.ດີກວ່າ, ຖ້າສະຫຼັບຢູ່ດ້ານນອກຂອງກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ຂ້ອຍສາມາດຖອດປລັກເຄື່ອງພິມໄດ້ໂດຍບໍ່ຕ້ອງເປີດປະຕູຫລັງ.
ແບດເຕີລີ່ຕັ້ງຢູ່ຫລັງເຄື່ອງພິມ, ແລະຂ້ອຍໄດ້ດຶງສາຍອອກເພື່ອໃຫ້ຂ້ອຍສາມາດເຊື່ອມຕໍ່ແລະຕັດສາຍໄຟໄດ້ຕາມຄວາມຕ້ອງການ.ເພື່ອສາກແບັດເຕີຣີ, ການເຊື່ອມຕໍ່ USB ຍັງຖືກສະໜອງໃຫ້ຜ່ານແບັດເຕີຣີ.ຂ້ອຍຍັງໄດ້ອະທິບາຍເລື່ອງນີ້ໃນວິດີໂອ, ດັ່ງນັ້ນຖ້າທ່ານຕ້ອງການເຂົ້າໃຈວິທີການເຮັດວຽກ, ກະລຸນາກວດເບິ່ງມັນ.ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຂ້າພະເຈົ້າເວົ້າ, ຜົນປະໂຫຍດທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈແມ່ນວ່າການຕັ້ງຄ່ານີ້ຜະລິດຜົນການພິມທີ່ດີກວ່າເມື່ອທຽບກັບການເຊື່ອມຕໍ່ໂດຍກົງກັບກໍາແພງ.
ນີ້ແມ່ນບ່ອນທີ່ຂ້ອຍຕ້ອງການໃຫ້ຂໍ້ປະຕິເສດຄວາມຮັບຜິດຊອບ.ຂ້ອຍສາມາດຂຽນ Python ທີ່ມີປະສິດທິພາບ, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດເວົ້າວ່າມັນງາມ.ແນ່ນອນ, ມີວິທີທີ່ດີກວ່າທີ່ຈະເຮັດສິ່ງນີ້, ແລະນັກຂຽນໂປລແກລມທີ່ດີກວ່າສາມາດປັບປຸງລະຫັດຂອງຂ້ອຍໄດ້ຢ່າງຫຼວງຫຼາຍ.ແຕ່ດັ່ງທີ່ຂ້ອຍເວົ້າ, ມັນເຮັດວຽກ.ດັ່ງນັ້ນ, ຂ້ອຍຈະແບ່ງປັນບ່ອນເກັບມ້ຽນ GitHub ຂອງຂ້ອຍກັບທ່ານ, ແຕ່ຂ້ອຍບໍ່ສາມາດສະຫນອງການສະຫນັບສະຫນູນໄດ້.ຫວັງວ່ານີ້ແມ່ນພຽງພໍທີ່ຈະສະແດງໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ວ່າຂ້ອຍກໍາລັງເຮັດຫຍັງແລະເຈົ້າສາມາດປັບປຸງມັນໄດ້.ແບ່ງປັນການປັບປຸງຂອງທ່ານກັບຂ້ອຍ, ຂ້ອຍຈະຍິນດີທີ່ຈະອັບເດດລະຫັດຂອງຂ້ອຍແລະໃຫ້ສິນເຊື່ອແກ່ເຈົ້າ.
ດັ່ງນັ້ນ, ມັນສົມມຸດວ່າທ່ານໄດ້ຕິດຕັ້ງກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ຈໍພາບແລະເຄື່ອງພິມ, ແລະສາມາດເຮັດວຽກໄດ້ຕາມປົກກະຕິ.ດຽວນີ້ເຈົ້າສາມາດແລ່ນສະຄຣິບ Python ຂອງຂ້ອຍທີ່ເອີ້ນວ່າ "digital-polaroid-camera.py".ໃນທີ່ສຸດ, ທ່ານ ຈຳ ເປັນຕ້ອງຕັ້ງຄ່າ Raspberry Pi ເພື່ອແລ່ນສະຄິບນີ້ໂດຍອັດຕະໂນມັດໃນເວລາເລີ່ມຕົ້ນ, ແຕ່ ສຳ ລັບດຽວນີ້, ທ່ານສາມາດເອີ້ນໃຊ້ມັນຈາກບັນນາທິການ Python ຫຼື terminal.ຕໍ່ໄປນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ:
ຂ້ອຍພະຍາຍາມເພີ່ມຄໍາຄິດເຫັນໃສ່ລະຫັດເພື່ອອະທິບາຍສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ, ແຕ່ມີບາງສິ່ງບາງຢ່າງເກີດຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ຖ່າຍຮູບແລະຂ້ອຍຈໍາເປັນຕ້ອງອະທິບາຍຕື່ມອີກ.ເມື່ອຖ່າຍຮູບແລ້ວຈະເປັນຮູບເຕັມສີເຕັມຂະໜາດ.ຮູບພາບໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນໂຟນເດີ.ນີ້ແມ່ນສະດວກເພາະວ່າຖ້າທ່ານຕ້ອງການໃຊ້ມັນຕໍ່ມາ, ທ່ານຈະມີຮູບພາບທີ່ມີຄວາມລະອຽດສູງປົກກະຕິ.ໃນຄໍາສັບຕ່າງໆອື່ນໆ, ກ້ອງຖ່າຍຮູບຍັງສ້າງ JPG ປົກກະຕິຄືກັບກ້ອງຖ່າຍຮູບດິຈິຕອນອື່ນໆ.
ເມື່ອຖ່າຍຮູບແລ້ວ, ຮູບພາບທີສອງຈະຖືກສ້າງຂື້ນ, ເຊິ່ງຖືກປັບປຸງໃຫ້ເຫມາະສົມສໍາລັບການສະແດງແລະການພິມ.ການນໍາໃຊ້ ImageMagick, ທ່ານສາມາດປັບຂະຫນາດຮູບຕົ້ນສະບັບແລະປ່ຽນເປັນສີດໍາແລະສີຂາວ, ແລະຫຼັງຈາກນັ້ນນໍາໃຊ້ Floyd Steinberg dithering.ຂ້ອຍຍັງສາມາດເພີ່ມຄວາມຄົມຊັດໃນຂັ້ນຕອນນີ້, ເຖິງແມ່ນວ່າຄຸນສົມບັດນີ້ຖືກປິດໄວ້ໂດຍຄ່າເລີ່ມຕົ້ນ.
ຕົວຈິງແລ້ວຮູບພາບໃຫມ່ໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ສອງຄັ້ງ.ທໍາອິດ, ບັນທຶກມັນເປັນ jpg ສີດໍາແລະສີຂາວເພື່ອໃຫ້ມັນສາມາດເບິ່ງແລະນໍາໃຊ້ອີກເທື່ອຫນຶ່ງໃນພາຍຫລັງ.ບັນທຶກທີສອງຈະສ້າງໄຟລ໌ທີ່ມີນາມສະກຸນ .py.ນີ້ບໍ່ແມ່ນໄຟລ໌ຮູບພາບທໍາມະດາ, ແຕ່ລະຫັດທີ່ເອົາຂໍ້ມູນ pixels ລວງທັງຫມົດຈາກຮູບພາບແລະປ່ຽນມັນເຂົ້າໄປໃນຂໍ້ມູນທີ່ສາມາດຖືກສົ່ງໄປຫາເຄື່ອງພິມ.ດັ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວມາໃນພາກເຄື່ອງພິມ, ຂັ້ນຕອນນີ້ແມ່ນມີຄວາມຈໍາເປັນເພາະວ່າບໍ່ມີໄດເວີການພິມ, ດັ່ງນັ້ນທ່ານບໍ່ສາມາດພຽງແຕ່ສົ່ງຮູບພາບປົກກະຕິໄປຫາເຄື່ອງພິມ.
ເມື່ອກົດປຸ່ມຖືກກົດຂື້ນແລະຮູບພາບຖືກພິມອອກ, ຍັງມີບາງລະຫັດ beep.ນີ້ແມ່ນທາງເລືອກ, ແຕ່ມັນດີທີ່ຈະໄດ້ສຽງຕິຊົມບາງຢ່າງເພື່ອແຈ້ງໃຫ້ເຈົ້າຮູ້ວ່າມີບາງຢ່າງເກີດຂຶ້ນ.
ທີ່ຜ່ານມາ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດສະຫນັບສະຫນູນລະຫັດນີ້, ມັນແມ່ນການຊີ້ໃຫ້ທ່ານໄປໃນທິດທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ.ກະລຸນານໍາໃຊ້ມັນ, ປັບປຸງແກ້ໄຂ, ປັບປຸງແລະເຮັດໃຫ້ມັນຕົວທ່ານເອງ.
ນີ້ແມ່ນໂຄງການທີ່ຫນ້າສົນໃຈ.ໃນທາງຫລັງ, ຂ້ອຍຈະເຮັດບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫຼືອາດຈະປັບປຸງມັນໃນອະນາຄົດ.ທໍາອິດແມ່ນຕົວຄວບຄຸມ.ເຖິງແມ່ນວ່າຕົວຄວບຄຸມ SNES ສາມາດເຮັດສິ່ງທີ່ຂ້ອຍຢາກເຮັດ, ມັນແມ່ນການແກ້ໄຂທີ່ໂງ່.ສາຍຖືກສະກັດ.ມັນບັງຄັບໃຫ້ທ່ານຖືກ້ອງຖ່າຍຮູບຢູ່ໃນມືຫນຶ່ງແລະຕົວຄວບຄຸມໃນອີກດ້ານຫນຶ່ງ.ອັບອາຍຫຼາຍ.ການແກ້ໄຂຫນຶ່ງອາດຈະເປັນການປອກເປືອກປຸ່ມຈາກຕົວຄວບຄຸມແລະເຊື່ອມຕໍ່ມັນໂດຍກົງກັບກ້ອງຖ່າຍຮູບ.ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຖ້າຂ້ອຍຕ້ອງການແກ້ໄຂບັນຫານີ້, ຂ້ອຍອາດຈະປະຖິ້ມ SNES ຢ່າງສົມບູນແລະໃຊ້ປຸ່ມແບບດັ້ງເດີມຫຼາຍຂຶ້ນ.
ຄວາມບໍ່ສະດວກອີກອັນໜຶ່ງຂອງກ້ອງແມ່ນທຸກໆຄັ້ງທີ່ເປີດ ຫຼືປິດກ້ອງ, ຝາຫຼັງຈະຕ້ອງເປີດເພື່ອຕັດການເຊື່ອມຕໍ່ເຄື່ອງພິມຈາກແບັດເຕີຣີ.ມັນເບິ່ງຄືວ່ານີ້ແມ່ນເລື່ອງເລັກນ້ອຍ, ແຕ່ທຸກໆຄັ້ງທີ່ດ້ານຫລັງຖືກເປີດແລະປິດ, ກະດາດຕ້ອງຖືກນໍາໄປໂດຍຜ່ານບ່ອນເປີດ.ນີ້ເຮັດໃຫ້ເສຍເຈ້ຍບາງອັນ ແລະໃຊ້ເວລາ.ຂ້າພະເຈົ້າສາມາດຍ້າຍສາຍໄຟແລະການເຊື່ອມຕໍ່ສາຍໄຟກັບພາຍນອກ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ສິ່ງເຫຼົ່ານີ້ເປີດເຜີຍ.ການແກ້ໄຂທີ່ເຫມາະສົມແມ່ນການນໍາໃຊ້ສະຫຼັບເປີດ / ປິດທີ່ສາມາດຄວບຄຸມເຄື່ອງພິມແລະ Pi, ທີ່ສາມາດເຂົ້າເຖິງຈາກພາຍນອກ.ມັນອາດຈະເປັນໄປໄດ້ໃນການເຂົ້າເຖິງຜອດເຄື່ອງສາກເຄື່ອງພິມຈາກທາງຫນ້າຂອງກ້ອງຖ່າຍຮູບ.ຖ້າທ່ານກໍາລັງຈັດການກັບໂຄງການນີ້, ກະລຸນາພິຈາລະນາແກ້ໄຂບັນຫານີ້ແລະແບ່ງປັນຄວາມຄິດຂອງເຈົ້າກັບຂ້ອຍ.
ສິ່ງທີ່ເປັນຜູ້ໃຫຍ່ສຸດທ້າຍທີ່ຈະຍົກລະດັບແມ່ນເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນ.ເຄື່ອງພິມທີ່ຂ້ອຍໃຊ້ແມ່ນດີເລີດສໍາລັບການພິມຂໍ້ຄວາມ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນສໍາລັບຮູບພາບ.ຂ້ອຍໄດ້ຊອກຫາທາງເລືອກທີ່ດີທີ່ສຸດເພື່ອຍົກລະດັບເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນຄວາມຮ້ອນຂອງຂ້ອຍ, ແລະຂ້ອຍຄິດວ່າຂ້ອຍໄດ້ພົບມັນ.ການທົດສອບເບື້ອງຕົ້ນຂອງຂ້ອຍໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າເຄື່ອງພິມໃບຮັບເງິນທີ່ເຂົ້າກັນໄດ້ກັບ 80mm ESC/POS ອາດຈະໃຫ້ຜົນໄດ້ຮັບທີ່ດີທີ່ສຸດ.ສິ່ງທ້າທາຍແມ່ນການຊອກຫາແບດເຕີຣີທີ່ມີຂະຫນາດນ້ອຍແລະໃຊ້ຫມໍ້ໄຟ.ນີ້ຈະເປັນສ່ວນສໍາຄັນຂອງໂຄງການກ້ອງຖ່າຍຮູບຕໍ່ໄປຂອງຂ້ອຍ, ກະລຸນາສືບຕໍ່ເອົາໃຈໃສ່ກັບຄໍາແນະນໍາຂອງຂ້ອຍສໍາລັບກ້ອງຖ່າຍຮູບເຄື່ອງພິມຄວາມຮ້ອນ.
PS: ນີ້ແມ່ນບົດຄວາມທີ່ຍາວຫຼາຍ, ຂ້ອຍແນ່ໃຈວ່າຂ້ອຍພາດລາຍລະອຽດທີ່ສໍາຄັນບາງຢ່າງ.ເນື່ອງຈາກກ້ອງຖ່າຍຮູບຈະຖືກປັບປຸງຢ່າງແນ່ນອນ, ຂ້ອຍຈະອັບເດດມັນອີກຄັ້ງ.ຂ້ອຍຫວັງວ່າເຈົ້າຈະມັກເລື່ອງນີ້ແທ້ໆ.ຢ່າລືມຕິດຕາມຂ້ອຍ (@ade3) ໃນ Instagram ເພື່ອໃຫ້ທ່ານສາມາດຕິດຕາມຮູບນີ້ແລະການຜະຈົນໄພການຖ່າຍຮູບອື່ນໆຂອງຂ້ອຍ.ສ້າງສັນ.
ກ່ຽວກັບຜູ້ຂຽນ: Adrian Hanft ເປັນຜູ້ທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການຖ່າຍຮູບແລະກ້ອງຖ່າຍຮູບ, ຜູ້ອອກແບບ, ແລະຜູ້ຂຽນຂອງ "User Zero: Inside the Tool" (User Zero: Inside the Tool).ທັດສະນະທີ່ສະແດງອອກໃນບົດຄວາມນີ້ແມ່ນພຽງແຕ່ຂອງຜູ້ຂຽນເທົ່ານັ້ນ.ທ່ານສາມາດຊອກຫາວຽກງານເພີ່ມເຕີມແລະການເຮັດວຽກຂອງ Hanft ໃນເວັບໄຊທ໌, blog ແລະ Instagram ລາວ.ບົດຄວາມນີ້ຍັງຖືກຕີພິມຢູ່ທີ່ນີ້.
ເວລາປະກາດ: 04-04-2021